امروز که در اینترنت به دنبال جستجوی تصاویری از زنده یاد استاد یداله بهزاد بودم متوجه شدم خیلی سایت های کمی هستند که خبری در مورد ایشان درج کردن و یا فقط خبر مرگ استاد رو انعکاس دادن!
حتی در وبسایت “ویکی‌پدیا (دانشنامهٔ آزاد)” هم تاریخ فوت استاد اشتباه ذکر شده …
همین باعث شد که تصمیم بگیرم به اندازه کمی هم که شده به معرفی استاد بهزاد بپردازم امیدوارم این متن کوتاه باعث شه که شما مشاهیر استان رو بهتر بشناسین.
یداله بهزاد کسی هست که استادان بزرگی نظیر : شهریار، اخوان ثالث، محمود فرخ خراسانی، امیری فیروز کوهی، ابو الحسن ورزی و …
به سرآمدی اشعارش در شعر و ادب پارسی اقرار کردن در حالی که بهزاد، در اواخر زندگی اش هم هنوز از اشعارش راضی نشده بود.
باعث تاسفِ که در شهر خودش افراد زیادی حتی یک بیت از اشعارش رو نخوانده اند و خبر های کمی در سایت های هنری ازش دیده میشه.
در زیر به معرفی کوتاهی از استاد و بخشی از اشعار ایشان میپردازیم شاید که باعث بشه اهل ادب، شعر و دوستاران ایشان کتاب گزیده اشعار ایشان رو تهیه کنن و با طبع استاد بهتر آشنا بشوند :
یدالله بهزاد کرمانشاهی فرزند مرحوم حسین ایوانی، در نیمه بهمن ماه ۱۳۰۴ خورشیدی در کرمانشاه پا به عرصه وجود گذاشت پس از طی دوران کودکی و گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه، به سال ۱۳۲۷ خورشیدی، راهی تهران شدو در دانشکده ادبیات به تحصیل پرداخت. در آنجا، از محضر استادانی بزرگ، همچون: جلال الدین همایی، بدیع الزمان فروزان فر، احمد بهمنیار، دکتر محمد معین، دکتر ذبیح اله صفا، دکتر پرویز خانلری و دیگر استادان دانشمند آن روزگار دانشگاه تهران، بهره‌ها برد و توشه‌ها اندوخت.
به سال ۱۳۳۲ به استخدام فرهنگ در آمد و در دبیرستان‌های کرمانشاه به تدریس ادبیات پرداخت و شاگردانی پرورد که هر کدام از آنها، امروز استادی توانا شده‌اند و در سنگرهای گوناگون، خدمتگزار مردم بوده و هستند.
استاد بهزاد در جوانی به ورزش‌های باستانی، وزنه برداری و بسکتبال روی آورد، در کنار کلاس درس، مدتی هم مربی بسکتبال شد و با زحمت و تلاش فراوان توانست تیم‌های وزنه برداری و بسکتبال کرمانشاه را راه اندازی و آماده کند و به جوانان ورزشکار، علاوه بر فنون ورزشی، درس ایمان، اخلاق، ادب و انسانیت بدهد.
او همچنین شاگردان علاقمند به روزنامه نگاری، نویسندگی، شاعری، خوشنویسی، نقاشی و کتابخوانی را زیر چتر حمایت خود گرفت و برای آنها کلاسهای فوق برنامه می‌گذاشت و در تعلیم، آموزش و راهنمایی آنها کوشش فراوان می‌کرد. تا این اواخر هنوز خط‌ها، نقاشی‌ها و برخی از روزنامه‌های دیواری آن سال‌های دانش آموزان را چون یادگاری عزیز، نگهداری می‌کرد.
بیست و هفت سال از عمر پر برکت او در خدمت به فرهنگ کرمانشاه و پرورش نسل جوان گذشت. در اوقات فراغت، وقت ایشان به مطالعه، سرودن شعر و پرداختن به خوشنویسی، سپری می‌شد.
*****گزیده ای از اشعار استاد :
رسید از راه پیری چهره پر گرد
ره آورد وی انبانی غم و درد
عقابی را زتیغ کوهساران
فرود آوردو مرغ خانگی کرد.
………………………………….
گفتگویی گرم و شیرین بود
با کسی گفتی، کسی را در پس دیوار …
که سکوت سالیان را از فضای کلبه ام میراند،
و مرا زین چاهسار درد،
سوی در میخواند.”
“کیست این؟” – با خویش میگفتم-
” آشنایی بیگمان میپرسدم احوال
ورنه در وقتی چنین، بیگانه را زین سو گذاری نیست.
کیست این؟ این کیست؟”
***
سوی در رفتم
پای من گه چابک و گه سست
دل بجوش از شوق آن دیدار
رفت تا ژرفای تاریکی نگاه من…
وندر آن ظلمت نشانی ز آشنا میجست
***
پشت در، شب خسته خواب آلود
بر جدار کوی و برزن قیر می اندود
و نسیمی گرم و شیرین بود …
فروردین 1347
………………………………….
نظر مشاهیر شعر و ادب در رابطه با یدالله بهزاد :
زنده یاد استاد شهریار در منظومه بلندشان در ذکر مفاخر ادب ایران آورده اند:
برو (( جلیلی)) و ((بهزاد )) را به کرمانشاه
ببین که ماه ببینی به پشت ابر سیاه
//////////////
شادروان اخوان ثالث،شاعر والامقام و دانشمند محقق،درباره ی بهزاد چنین می نویسد: ((بهزاد از شعرا و سخنوران بسیار قادر سخن و بلیغ و شیوا و سلیم ذوق و بلند طبع و لطیف قریحه و نغز اندیشه عصر ماست.))
//////////////
زنده یاد محمود فرخ خراسانی در قصیده ای در پاسخ استاد بهزاد با مطلع: پرسند اگر ز من که ز انواع نائبات
بر آدمی کدام زیان بیشتر کند
می فرمایند:
مقبول طبع مردم صاحب نظر شود
بهزاد اگر بچامه ی فرخ نظر کند
در شعر روی دست ید الله نیست دست
هر نکته دان سزد سخن او ز بر کند
//////////////
زنده یاد ابو الحسن ورزی مکاتب شعر بسیار ی با استاد بهزاد داشته و در تمامی آنها استاد را ستوده اند، از جمله قصیده ای بلند با مطلع:
هر نهالی که به گلزار تو دیدم بهزاد
غنچه مهر و وفا داشت که چیدم بهزاد
//////////////
زنده یاد امیری فیروز کوهی در نامه ای به استاد بهزاد می نویسد:
قصیده قرای ((خراسانیها)) را به کرات از مجله ((یغما)) و (( نامه آزادی مشهد مقدس)) خوانده و لذت ها بردم و در بسیاری از محافل به ذکر فضائل آن عزیز رطب اللسان شدم…
همچنین در در مقطع غزلی گوید: مرا زاد روان بس یاد (بهزاد)/که زادی به ز یاد همدمی نیست
//////////////
«محمدجواد محبت» شاعر توانای کشورمان از منظر دیگری به شخصیت استاد بهزاد کرمانشاهی مینگرد و میگوید:
«شخصیت استاد یدا… بهزاد دارای سه وجهه معلمی، شاعری و عاطفی است.»
………………………………….
آثاری که تا به حال توفیق تالیف یافته اند :
تحقیق و جست وجو در باره ی آثار پراکنده و دواوین شعرای درگذشته ی کرمانشاه، تذکره ای مفصل با منتخباتی از اشعار شعرای گذشته و معاصر استان کرمانشاهان که تاکنون به چاپ نرسیده است و کتاب «گلی بی رنگ» (چاپ 1381).
با کمک وبلاگ و سایت های اندکی که پیدا کردم و همچنین اطلاعات خودم این متن رو نوشتم امیدوارم که استفاده کرده باشین دوستای عزیزم …
آرش.ن
